สัมภาษณ์สด แว่นใหญ่ กับ  single ใหม่ ปล่อยให้มันเป็นไป

ในวัน พฤหัสบดี ที่ 24 เมษายน 2568 ในช่วงของ ดีเจ ก็อต เวลา 15.10น.

Wanyai - ปล่อยให้มันเป็นไป

      ถ้าโลกนี้คือโรงเรียน วิชาการปล่อยวาง คงเป็นวิชาที่เราหลายๆคนคงได้นั่งเรียนซ้ำๆ และผมก็คงได้คะแนนรั้งท้ายในห้องแน่ๆ  เพลง“ปล่อยให้มันเป็นไป” คือ การพยายามทำความเข้าใจวิชาการปล่อยวางของผมเอง เรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งของการจดบันทึกมาจากห้องเรียนชีวิตจริง

     ผมเรียนรู้ว่า การปล่อย ไม่ใช่แค่คำกิริยา  ที่สมองสั่งให้มือของเราคลายกล้ามเนื้อมัดที่พยายามออกแรงจับบางอย่างไว้ แต่การปล่อย หมายความรวมไปถึง การฝืนทุกประสาทสัมผัสของตัวเองไม่ให้ทำตามสิ่งที่ใจเรียกร้อง เพราะเราเข้าใจแล้วว่าเราไม่สามารถยึดจับคว้าสิ่งนั้นไว้ได้อีกต่อไปและยิ่งฝืนความจริงก็ยิ่งเป็นทุกข์กว่าเดิม 

     การปล่อย เป็นสิ่งทำได้ยาก เพราะมันสวนทางกับทุกๆความรู้สึกที่มี การได้ปล่อยให้ตัวเราเองมองเห็น สิ่งที่อาลัย ค่อยๆหลุดจากมือไป แม้ทุกส่วนในใจของเราจะพยายามบอกให้เราดึงรั้งมันไว้ก็ตาม แต่เราจะปล่อยให้มือทำหน้าที่ ที่ไม่คุ้นเคย คือการไม่ทำอะไร ปล่อยให้ตาเราเห็นภาพทั้งหมดที่เราไม่ปรารถนา ปล่อยให้ทุกๆอย่างได้เกิดขึ้น และยอมรับมันอย่างไม่หน่ายหนี ยอมปล่อยให้ทุกอย่างได้ทำหน้าที่อันสมควรของมัน  ปล่อยให้ เราได้พบเจอความจริงที่วิ่งหนีเสมอมา ปล่อยให้ เราได้พบกับความเสียใจ ปล่อยให้ เวลาได้ทำให้ใครสักคนกลายเป็นคนแปลกหน้าของเราอีกครั้ง  ปล่อยให้ ทุกความทรงจำค่อยๆเลือนลาง  ปล่อยให้ หัวใจที่บอบช้ำได้ดีขึ้นในสักวัน ปล่อยให้ ทุกสิ่งดำเนินไป

ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไป

พาร์ทการทำงาน

          เพลงนี้ลองเปลี่ยนบรรยากาศมาทำเพลงกับ Producer คนใหม่ (มิน  ศิวโรจน์ จิตตนิยมพาณิชย์) เพื่อให้ได้ sound ดนตรีที่แตกต่างจากเดิม และพยายามทำเพลงด้วยความปล่อยวาง ให้สมกับชื่อเพลงแต่ก็ยังไม่วายแอบยื่นมือมาปรับนู่นปรับนี่ ขอบคุณทีมงานที่เข้าใจศิลปินคนนี้ครับ

           ถ้าจะมีสักท่อนที่แปลกอยู่ในเพลงนี้ ก็คงเป็นท่อนที่บอกว่า”แตะพื้นน้ำและรู้ว่าฉันได้ร่วงหล่นมาพบความจริง” เข้าใจว่าหลายคนอาจจะงงแต่ก็ตั้งใจใส่เอาไว้ เพราะนึกย้อนกลับไปในวิชาปล่อยวาง บางช่วงของชีวิตผมเอง ก็รู้สึกว่า ความกลัวที่เคยพบเจอคล้ายกับการกระโดดจากหน้าผาสูง ลงสู่ผิวน้ำ ช่วงเวลาที่กลั้นใจปล่อยตัวเองร่วงหล่นลงมาแทบขาดใจ แต่เมือเท้ากระทบกับน้ำก็ค้นพบว่าความรู้สึกนั้นดีกว่าที่กลัวไว้มากมาย และขอบคุณที่เอาชนะความกลัวของตัวเอง ฟีลคงคล้ายๆกับตอนกระโดดหอ สมัยเรียนร.ด. คือจะโดดเองหรือให้ครูฝึกถีบลงมา แต่เมื่อเชือกกระตุกแล้วรู้ว่าไม่ตายไม่เจ็บ อย่างที่กลัว

          ผมค้นพบว่าการเขียนเพลงเกี่ยวกับการปล่อยวางเป็นสิ่งที่ทำได้ยากสำหรับผม เพราะความเข้าใจในเรื่องการปล่อยวางอาจจะเป็นสิ่งที่ยากจะอธิบายได้ เขียนและปรับเพลงนี้อยู่หลายเวอร์ชั่นมาก แก้ไปแก้มารวมถึงได้ปรึกษากับนักแต่งเพลงบางท่าน สุดท้ายก็ได้ออกมาเป็นเวอร์ชั่นนี้  ขอบคุณทุกคนมีส่วนช่วยให้เกิดเพลงนี้มากๆครับ

         ปล่อยให้มันเป็นไป เป็นเพลงที่ผมเขียนเอาไว้สอนตัวเอง แต่ก็ยินดีมากๆถ้าเพลงนี้จะเป็นประโยชน์กับใครด้วยครับ ขอบคุณมากครับ